Kendini çok kere kandıran Can, söyle yalana değdi mi,
Nefsi sınayan aklın mı yoksa gecenin matemi miydi?
Tek tabanca saçmalarken saçmalara yem olursun,
Bir kez de olsa bırak artık kederin orada dura dursun,
Bab-ı alinin sahte yüzüne dargın sersefil bakarken,
45lik plak gibi 35te yolun yarısında yorulursun.
Bugünde de dünün gibi 24lük sebepsiz kaygın,
Yarının amansız seherinde gözlerin daim yorgun,
Sorgun bitmedi ki ruhun bedeni bir kez sarsın,
Gözlerinde damla yaş, bugünde var yarın yoksun.
Gözlerin buğusundadır belki de nedeni heyhatın,
Yağmalanmış kalbinin ruha yansıması hiçe tavrın,
Anlayan da olmaz ya olmayacaktır ilelebete değin,
Aşka dair bildiğin her yalandı belki sinende yaktığın.
Yanan zira gençliğin değil ruhundur böyle biline,
Tertemiz hayallerine kasteden her nefis veçhile,
Kalbini kıran her an için milyon nefes kesile,
Hantal kalan duygularına ket de vursan nafile.
İçinden geldi bilirim bunlar şahsa değil,
Değil de şahsın kimdir, nedir be oğul,
İyi olmak bugün beş par' etmez bilesin,
Bu yoktan hayatta sadece kendine süjesin.
Bugün biraz üşüdün de sorun soğuk değil,
Bir kez olsun hayatın getirisine karşın eğil,
Bilirim, bir buse bir dem bir sen ömre değin,
Bir de sen vardın hani tüm dünyaya sefir.
İçinde kelebekler vardı hani bir zamanlar çoşan,
Her kanat çırpışı içinde yâra amansız yara katan,
Belki de sadece sendin yok yere yarına umut satan,
Şimdi kendi başına kaldı kajmeran, dudaklarında mutluluk...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder