konyadaki son savaşa bir gün kaldı...
heyecan hat safhada, ayrı konu da; beni asıl -en güzeli olmasa da- buraya verdiğim beş yılım sıkıyo.
yaşadıklarım... yaşattıklarım... ve olumsuz geçmiş zaman kipiyle sonlandırdıklarım...
dile kolay bi yerde, 19'umdan, 24'üme...
benden başka üç farklı ben yaratan beş sene...
bursa'da beni bekleyen bir hayat var. burda bırakmaya hazırlandığımdan çok daha farklı...
konya'da bıraktıklarım da, en az bursa'da bulacaklarımın yarattığı heyecan kadar burkuyo içimi...
dedim ya, iki ayrı hayat... ikisini bi araya alma gibi bi şansım olsa, dakika düşünmez uygulardım da; yok da öyle bi dünya farkındayım, hani...
kaçabilmek adına (her şeyden) üçüncü bir hayat var planlarımın arasında... çok uzaklarda, çok farklı insanlarla, çok farklı bir ben olacak o hayatta...
new york, boston, los angeles, londra vs. bu liste çok da uzamaz aslında.
asıl sorun neresi ya da nasıl olacağı da değil. asıl sıkıntı şu ki; bu iki hayatın arasında kalmak bile beni bu denli gerebiliyosa; üçüncü bi hayat bana neler yapmaz..?
kaldırabilecek kadar güçlü müyüm acaba..?
başka bir hüsrana daha gücüm yok zira. bir şeylerden kaçmak benim tarzım değil aslında. "bu üçüncü hayatı bunun için mi istiyorum?" sorusuna bile cevap bulamıyorum şu aralar... sanırım yaşanan belli sıkıntılar ve hayal kırıklıkları buna sebep... kafamı rahatlattığımda buna da cevap bulurum elbet de, ben kaçmak değil, kalıp savaşmak istiyorum... gitmek de istiyorum ayrı konu. hayallerim mevzuyu bahis. ama arkada karanlık bırakarak değil, aklımın en ufak, en derin, en karanlık köşesini dahi aydınlatarak gitmek en işlevsel anahtarım benim...
ne kadar gücüm yeter. ne kadar sabrederim bilmiyorum da, "sanırım bi şekilde hallederim yine" diye düşünüyorum... sahte dostluklar, sahte sevgiler illaki olacak gittiğim yerde de, ama en azından artık canımı yakmalarına izin vermeyeceğim.
bunu da "güvenimi zula yapıp, kendime kalmasını sağlayarak" yapıcam yine...
ama her şeyden önce; şu allahın belası okulu bitirmem lazım... materyallerim hazır, ben ise nazırım. burdaki son göreve tam anlamıyla odaklanma zamanı. ve yaldız bu işi bitirebilecek kapasitede...
destur..!
